Πολύς θόρυβος έγινε για την εξαίρεση των καλλιτεχνών στο «800άρι», ώσπου τελικώς η κυβερνητική υπόσχεση δόθηκε. Όμως, η διαμαρτυρία των καλλιτεχνών βασίζεται περισσότερο στην επ’αόριστον απαγόρευση συναυλιών, παραστάσεων (θεατρικών ή άλλων), νυχτερινών κέντρων διασκέδασης, κινηματογράφων, χώρων δηλαδή, όπου ο συγχρωτισμός είναι αναπόφευκτος.


Είναι γεγονός ότι αυτό το κομμάτι του καλλιτεχνικού κόσμου είναι πληττόμενο περισσότερο από όλους, αφού η ύπαρξή τους βασίζεται στην συνύπαρξη ανθρώπων σε περιορισμένο χώρο, όπου τα μέτρα απόστασης δεν μπορούν να εφαρμοστούν.

Ακούστηκαν κακίες από αρκετούς, ότι δηλαδή «τόσα χρόνια πλούτιζαν εύκολα» κι ότι έχουν πολύ «λίπος» για να ξοδέψουν τώρα που πλήττονται από τα δύσκολα μέτρα λόγω του κορονοϊού.Δεν ακολουθώ ούτε συμμερίζομαι αυτήν την άποψη, επειδή όλοι γνωρίζουμε καλά πως η ανθρώπινη φύση εκτός από τη στέγη και την τροφή έχει ανάγκη κι από τη διασκέδαση. Και πως δίπλα και γύρω από τα μεγάλα ονόματα καλλιτεχνών υπάρχει μια πληθώρα ανθρώπων που εργάζεται και βιοπορίζεται, επειδή υπάρχουν αυτά τα μεγάλα ονόματα.

Το «800άρι», λοιπόν, μπορεί να μην το έχει ανάγκη το «μεγάλο όνομα» της μουσικής, του θεάτρου, του κινηματογράφου, ωστόσο, σίγουρα το έχουν ανάγκη ηθοποιοί και μουσικοί και χορευτές της δεύτερης και τρίτης σειράς που αγωνίζονταν να πάρουν ένα ρολάκι ή να πουν ένα-δυο τραγούδια στα διαλείμματα των πρώτων ονομάτων στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης.

Τελικά, ο άνθρωπος έχει δυνατότητες, που ούτε ο ίδιος μπορούσε καλά-καλά να φανταστεί. Μπορεί να μείνει κλεισμένος στο σπίτι, να περιορίσει στο ελάχιστο τις συναναστροφές του, να μηδενίσει τη διασκέδασή του,  μπορεί να σταματήσει να ταξιδεύει, μπορεί…μπορεί…μπορεί…Δεν μπορεί, όμως, να πάψει να ονειρεύεται: Ότι το καλοκαίρι που έρχεται τον περιμένει μια άδεια παραλία να κάνει τις βουτιές του «άφοβα» κι «ακίνδυνα». Το «τραγικό» είναι πως το ίδιο όνειρο κάνουν παράλληλα και ταυτόχρονα και εκατομμύρια ακόμη Έλληνες!

Άποψη: Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος-Δημοσιογράφος)

Διαβάστε επίσης: