Ανάμεσα στις χιλιάδες των ειδήσεων, που ακούστηκαν όλες αυτές τις ημέρες, πέρασε και η είδηση αυτή: Γιατροί στη γειτονική Ιταλία επιλέγουν με κριτήριο την ηλικία των νοσούντων, εάν θα νοσηλευτούν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ή όχι!


Η είδηση ΣΟΚάρει! Αλήθεια, ποια «ζυγαριά» μπορεί να ζυγίσει τις πιθανότητες ίασης από τον ιό; Και κυρίως, ποιος είναι αυτός που θα κάνει την επιλογή των ανθρώπων, που θα πάρουν τη μέγιστη ιατρική βοήθεια;

Η ζωή, ως αγαθό, έχει αξία σε κάθε άνθρωπο εξίσου. Δεν μπορεί η ζωή του ενός να έχει μεγαλύτερη αξία από τη ζωή το άλλου. Η ζωή χαρίζεται χωρίς φυλετικές διακρίσεις, χωρίς όρια ηλικίας, χωρίς οικονομικά μεγέθη, χωρίς επιστημονικά κριτήρια, χωρίς τεστ εξυπνάδας, χωρίς επιλογή, διαλογή, χωρίς «σουρωτήρι» αξιών σε κάθε άνθρωπο. Η ζωή είναι το αγαθό που δίνεται στο ανθρώπινο είδος χωρίς κανένα κριτήριο.

Αυτό, λοιπόν, το αγαθό, εμείς οι άνθρωποι το βάλαμε στη ζυγαριά να το ζυγίσουμε. Η ζωή του 70χρονου, του 80χρονου, του 90χρονου στον κάδο της απελπισίας ενός λαού, που αναγκάζεται να επιλέξει ποιος θα ζήσει.

Ζωή, στο ζύγι μιας κοινωνίας, που πλήττεται από το θανάσιμο ιό και είναι σε απόγνωση. Ζωή, που μοιράζεται με το δελτίο πιθανοτήτων. Ζωή, που τα γραμμάρια ελπίδας αυξάνονται ή μειώνονται αντιστρόφως ανάλογα με την ηλικία.

Μετά την πανδημία του κορονοϊού, μακάρι να έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη ότι πράξαμε το σωστό!

Άποψη: Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος-Δημοσιογράφος)

Διαβάστε επίσης: