Έχουν τελειώσει οι Δημοτικές εκλογές. Τα «σταυρουδάκια» μετρήθηκαν, οι θέσεις καλύφθηκαν, τα αξιώματα θα μοιραστούν. Και το ερώτημα καυτό, στην άκρη του μυαλού, ασυγκράτητο, αποτυπώνεται με λίγες λέξεις :  Αλήθεια, τι χρειάζεται να έχει κάποιος για να εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος ;

  • Χρειάζεται να έχει πίσω του έναν κομματικό μηχανισμό, που θα δίνει την κατεύθυνση «ψηφίστε αυτόν! Είναι δικός μας!»
  • Χρειάζεται μία κεντρική οργάνωση κόμματος να δώσει εντολή! Κι αν αυτό δεν φτάνει, αλήθεια, τι χρειάζεται να έχει κάποιος για να εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος;
  • Xρειάζεται να έχει τη στήριξη μιας φυλής, ενός συλλόγου, μιας ράτσας, που θα στηρίξει τον άνθρωπό τους, επειδή είναι Πόντιος, Βλάχος, Θρακιώτης.

Κι αν αυτό πάλι δεν φτάνει, αλήθεια, τι χρειάζεται να έχει κάποιος για να εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος;

  • Χρειάζεται να κατέχει μία θέση, να έχει ένα αξίωμα, να έχει ένα πελατολόγιο, να είναι «ονομαστός».

Κι αν αυτό πάλι δεν φτάνει, αλήθεια, τι χρειάζεται να έχει κάποιος για να εκλεγεί Δημοτικός Σύμβουλος ;

  • Χρειάζεται να έχει ένα μεγάλο «σόι», μια μεγάλη οικογένεια, να έχει την ευλογία ενός παπά, τη στήριξη της Εκκλησίας…

Κι εγώ, μικρός κι άμαθος, βγήκα στο πέλαγος μιας εκλογικής αναμέτρησης με το καθαρό βλέμμα, το χαμόγελο που απλόχερα μοίρασα με όπλο την πέννα μου και πήρα ψήφους από δεξιά και αριστερά, από ανθρώπους που με κοίταξαν μέσα στα μάτια, όλοι φίλοι, γνωστοί της γειτονιάς μου, της δουλειάς μου, της καθημερινότητάς μου.
«Θα μάθεις!», μου είπαν κάποιοι. «Οι εκλογές είναι πόκερ!», είπαν κάποιοι άλλοι. «Μην απογοητεύεσαι!», προσπάθησαν να με παρηγορήσουν κάποιοι άλλοι.

«ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!» Δεν θα ξαναπάρω! Χόρτασα!»

Βιωματικό Κείμενο : Ιορδάνης Ξανθόπουλος (Φιλόλογος-Δημοσ/φος)

Τελικά μιλάμε για ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ή για ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ ;

Διαβάστε επίσης: