Σάββατο απόγευμα διέσχισα την πλατεία Ελευθερίας και τον κεντρικό πεζόδρομο της Κων.Καραμανλή για να πάω στο σπίτι μου. Στην αρχή κατεπλάγην! Γονείς και παιδιά, που έτρεχαν πέρα-δώθε, μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου δυο-δυο ή τρεις-τρεις μαζί και η πλατεία πανέμορφη και φωτεινή. Στολισμένη με

Ο χρόνος κυλά αθόρυβα και μας ξεγελά. Χαιρόμαστε για την κάθε ημέρα, που γεννιέται και σπρώχνουμε το «σήμερα» να γίνει «χθες», μη λογαριάζοντας πως κάθε ημέρα που φεύγει είναι η ίδια μας η ζωή, που γλιστρά κι αυτή μαζί με το χρόνο.

Πριν από λίγες ημέρες παραδόθηκε στην κυκλοφορία το νέο τμήμα της Εθνικής Οδού Σερρών – Καβάλας και πλέον το κομμάτι από το Σιδηροδρομικό Σταθμό της Αγγίστας έως τη διασταύρωση της Κρηνίδας είναι εμφανώς βελτιωμένο και σίγουρα πολύ πιο ασφαλές.

Η πανδημία, ο εγκλεισμός, τα μέτρα. Τα μέτρα, που αλλού εφαρμόζονται σύμφωνα με το γράμμα του νόμου κι αλλού γίνονται εξαιρέσεις ή παραβιάζονται. Τα μέτρα, που λειτουργούν ως ανασταλτικός παράγοντας, τα μέτρα του φόβου, της τιμωρίας και της ποινής. Τα μέτρα στην αντίδραση, στην άρνηση της

Από το πρωί οι τηλεοπτικές εκπομπές διαγκωνίζονταν ποια θα δείξει περισσότερες φορές και σε πιο κοντινά πλάνα τον ξυλοδαρμό του σταθμάρχη του Μετρό. Οι ίδιες εικόνες, επαναλαμβανόμενες σε όλες τις εκπομπές , γέμισαν αποτροπιασμό τα μάτια μας αλλά περισσότερο τις ψυχές μας.

Στις επόμενες γραμμές αναπτύσσω κάποιες σκέψεις, καθώς καιρό τώρα ήθελα να αναφερθώ, και προσωπικά αλλά και σε γενικότερο επίπεδο, σε ορισμένες καταστάσεις που με προβληματίζουν, με δυσαρεστούν, ίσως να με ενοχλούν κιόλας, και τώρα που είμαστε ακόμη στα πρώτα βήματα του νέου έτους θα ήταν

Ο κορονοϊός δημιούργησε πολλαπλά και πολυσύνθετα προβλήματα. Όχι μόνο στην υγεία μας, στην ύπαρξή μας, στην αδυναμία μας να το αντιμετωπίσουμε, στην αλλαγή του τρόπου ζωής μας, στο οικονομικό αδιέξοδο, που οδήγησε τους λαούς.

Όταν φορέσαμε τις μάσκες πριν από περίπου ένα χρόνο, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα γινόταν αναπόσπαστο κομμάτι του ενδυματολογικού μας συνόλου. Η μάσκα έκρυψε το χαμόγελό μας, αλλοίωσε την εικόνα μας, όμως, άφησε τα μάτια μας να πετούν σπίθες ελπίδας και να αναμετρώνται με τον

Σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί τον τελευταίο καιρό. Ο κάθε «πικραμένος» βουλευτής (ή ό,τι άλλο), που διαφώνησε ή διαγράφηκε από τον αρχηγό του δημιούργησε και ένα καινούριο κόμμα! Πλέον, το σλόγκαν της εποχής είναι : «Διαφώνησε! Μπορείς! Κάνε κι εσύ ένα καινούριο