Κάθε φορά που πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τα Κεντρικά Δελτία Ειδήσεων των καναλιών κατακλύζονται από εικόνες των αντιθέσεων. Εικόνες που γεννούν ερωτήματα και απορίες αλλά και εικόνες που πληγώνουν και πονούν. Στο ίδιο δελτίο, «γειτονικά» ρεπορτάζ, το ένα πίσω από το άλλο προκαλούν συγκρουόμενα συναισθήματα και εναλλάσσουν τη λύπη με τη χαρά, τον πόνο με τη ζήλια, την οργή με το φθόνο.


Έτσι και τις προάλλες! Ρεπορτάζ, που έδειχνε πολυτελή καταλύματα σε χιονισμένες πλαγιές συνοδευόταν από την είδηση πως το 90% αυτών ήταν κλεισμένα. Οι δε τιμές ξεκινούσαν από τα 80 με 90 ευρώ τη βραδιά με μόνο το πρωινό στην τιμή.
Κι ενώ ετοιμαζόμουν να κάνω την προφανή ερώτηση: «μα ποιοι πάνε διακοπές μέσα στο καταχείμωνο και σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, πληρώνοντας μάλιστα 90 ευρώ τη βραδιά;», με προσγείωσε η αμέσως η επόμενη είδηση στην πραγματικότητά μας. Άστεγοι και γέροντες, φτωχοί και εξαθλιωμένοι, όλοι όμως αγανακτισμένοι, χωρίς ζέστη, χωρίς χρήματα, χωρίς όνειρα και ελπίδες. Άνθρωποι …«χωρίς γιορτές». Ναι! Αυτό με συγκλόνισε! Υπάρχουν άνθρωποι «χωρίς γιορτές». Άνθρωποι χωρίς Χριστούγεννα! Άνθρωποι χωρίς χαμόγελο.

Η Ελλάδα είναι η χώρα των αντιθέσεων. Δίπλα σε αυτόν που πεινάει και βρίζει τους πολιτικούς, τη ζωή και τη μοίρα του είναι ο «φραγκάτος», ο «βολεμένος», αυτός που δεν γυαλίζει το πετσί του, το λιγδωμένο. Δίπλα και κολλητά η καλοπέραση με τη στέρηση, η απελπισία με τη χαρά, η φτώχεια με τα πλούτη. Σαν από άλλους θεούς πλασμένοι άνθρωποι και άνθρωποι, ένα μελίσσι το γένος μας με εργάτες και αφεντικά, άνισα μοιράζονται το καρβέλι της ζωής.
Μέσα από τέτοιες εικόνες και κάτω από το βάρος των συναισθημάτων που δημιουργούν αυτές οι εικόνες, προσπάθησα να εντάξω τα δικά μου Χριστούγεννα απενοχοποιώντας κάθε σπατάλη μου και εξαντλώντας την υπομονή μου απέναντι στο σύστημα και τη ζωή.


Άποψη : Ιορδάνης Ξανθόπουλος – Δημοσιογράφος
Πηγή : Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Διαβάστε επίσης: